بیسکویت شکلاتی

قاعدتاً بعد از خمیر و سس پیتزا نوبتی هم که باشه نوبت خود پیتزاست اما متاسفانه این چند روز به قدری سرم شلوغ بود که فرصت نشد متن و عکسهای اون رو آماده کنم و چون چند روز بیشتر به ولنتاین و روز سپندار مزگان نمونده و تعدادی از دوستان روش کار با رویال آیسینگ رو ازم خواسته بودند، ترجیح دادم اون رو به مناسبت این روزها آموزش بدم و پیتزا رو به بعد از اون موکول کنم. 

اما قبل از شروع و از اونجا که احتمال می دم به خاطر اسم بردن از ولنتاین مورد انتقاد بعضی دوستان که به ایرانی بودن و حفظ ارزشهای قدیمی پایبندند قرار بگیرم, دوست دارم نظر خودم رو راجع به این روز بگم ضمن اینکه اصراری به درست بودن اون ندارم و همچنان پذیرای انتقادات شما هستم.

در درجه اول باید بگم بعنوان یک ایرانی افتخار می کنم و به خودم می بالم که سالها یا بهتر بگم قرنها قبل از روز عشق خارجی ها در سرزمینم روزی به نام روز عشق که به سپندار مزگان معروف است داشته ام ... روزی که متاسفانه مثل خیلی از عادات و آداب و رسوم ما به دست فراموشی سپرده شد و ما یاد گرفتیم روزها و سالهامون رو پشت سر بگذاریم بدون اینکه بدونیم روز ٢٩ بهمن در تقویم خورشیدی مون روز عشق بوده و جشن و شادی ... و این روند ادامه داشت تا زمانی که پای ماهواره ها بین ما ایرانی ها که اطرافمون رو با حصار محکمی بسته بودند تا فقط و فقط خودمون رو ببینیم و بی خبر از دنیا به خرافاتمون دل خوش باشیم باز شد. اونجا بود که فهمیدیم خارجی ها و بی عاطفه ها روزی دارند به نام روز عشق و فهمیدیم چه خوب که ما هم پا به پای اونها این روز رو گرامی بداریم و یک روز در سال رو به پاس دوست داشتن و دوست داشته شدن هامون جشن بگیریم ... اما وقتی این طور شد یک مرتبه هیاهویی بلند شد که چرا ولنتاین و نه سپندار مزگان؟ و اینجا بود که تازه فهمیدیم سپندار مزگانی در تاریخ خورشیدی قدیم ما بوده که الان نیست...

خوب بدیهی است وقتی یک دفعه یک آئین قدیمی، فراموش شده و خاک گرفته رو از لابه لای برگه های تاریخ بیرون بکشیم تا یک رسم خارجی رو که از نظر جوان امروزی ارزش تلقی می شه بی ارزش کنیم به نتیجه نخواهیم رسید.

به همین خاطر این گله به دوستانی که قویاً مخالف جشن ولنتاین هستند وارد است که چرا وقتی ماهواره ای نبود و ولنتاینی نبود، سپنداز مزگانی هم نبود که اگر می بــــــــود امروز به جای این دوگانگی ها و اختلاف نظر ها همه با هم چشم انتظار روز عشق ایرانی بودیم تا مثل نوروز و چهارشنبه سوری و یلدا با احساس غرور و شوری واقعی اون رو جشن بگیریم و جاش رو با هیچ رسم مشابه دیگه ای عوض نکنیم.

پس اگر خارج از همه تعصب ها  بپذیریم تا چیزی در ما درونی نشه نمی تونیم عمیقاً به اون باور داشته باشیم متوجه خواهیم شد جوونترها هم در این احساس دوگانگی و تعارضی که در اون قرار گرفته اند بی تقصیرند و حالا که تجربه کرده ایم ممنوعیت و محرومیت باعث ایجاد شیفتگی بیشتر در افراد برای امتحان اون موضوع خاص می شه بهتر نیست به جای برخوردهای خشک و متعصبانه اجازه بدیم جوونها قدری با این ولنتاین خارجی و جذاب این روزها جوونی کنند و بعد کم کم و به مرور زمان و با برنامه ریزی های هدفمند فرهنگی در راستای روز سپنداز مزگان اونها رو به سمت روز عشق ایرانی گرایش بدیم؟
....

و نهایتاً جدا از همه  این استدلال های درست یا غلط، که من برای کوتاه کردن بحث از بعضی از اونها فاکتور می گیرم اگه ایمان داشته باشیم وقتی پای انتخاب به میون بیاد برای یک ایرانی انتخابی جز جشن های باستانی و میهنی خودش وجود نداره می بینیم هیچ رفتار غیر ایرانی نکرده ایم اگر دو بار در سال و با دو تقویم خورشیدی و میلادی بهانه ای برای ابراز عشق و علاقه پیدا کرده باشیم اونهم در کشوری که اکثر تعطیلات رسمیش به عذاداری ها اختصاص داده شده. 

به هر حال بعد از همه این پرحرفی ها و پرچونگی ها  برگردیم سر اصل مطلب که درست کردن این بیسکویت های شکلاتی است  و جدا از استفاده اونها به عنوان بیسکویت، از لحاظ بافت و مقاومت پایه بسیار خوبی برای شیرینی هایی است که می خوایم روی اونها نقاشی و طراحی انجام بدیم:
مواد لازم:
کره ٢٢٥ گرم
شکر ٢/٣ پیمانه
شکر قهوه ای ١/٢ پیمانه
تخم مرغ ١ عدد
قهوه ١ قاشق چای خوری
آب داغ ٢ قاشق غذا خوری
وانیل ١ قاشق چای خوری
پودر کاکائو ١/٢ پیمانه
آرد ٣ پیمانه
بکینگ سودا (جوش شیرین) ١/٢ قاشق چای خوری
نمک ١/٤ قاشق چای خوری

طرز تهیه:
آرد و پودر کاکائوی الک شده، بکینگ سودا (جوش شیرین) و نمک رو با هم مخلوط می کنیم.

 کره رو می زنیم تا حالت ابری به خودش بگیره و با شکر سفید و قهوه ای می زنیم تا کاملاً با هم مخلوط شه.

 پودر قهوه رو در آب داغ حل کرده و کنار می گذاریم.

 تخم مرغ، قهوه و وانیل رو به مخلوط کره و شکر اضافه کرده و با همزن کاملاً می زنیم.

 حالا آرد رو پیمانه پیمانه اضافه می کنیم و با اضافه کردن هر پیمانه مواد رو مخلوط و پیمانه بعد رو اضافه می کنیم.

پیمانه آخر رو با دست مخلوط می کنیم تا جایی که خمیر لطیفی به دست بیاریم.

 حالا خمیر رو به سه قسمت تقسیم و برای ٢ ساعت داخل یخچال قرار می دیم.

 بعد از این مدت فر رو روی حرارت ٣٥٠ درجه فارنهایت روشن می کنیم و هر بار یک قسمت از خمیر رو از یخچال بیرون آورده و بین دو کاغذ روغنی با وردنه باز می کنیم.

 از هر قالبی که دوست داشتیم استفاده کرده و خمیر رو قالب می زنیم.

 بعد خمیر رو با کاردک یا دست داخل سینی که کاغذ روغنی انداخته ایم می ذاریم و به مدت ١٠ تا ٧ دقیقه در فر از پیش گرم شده قرار می دیم.

وقتی شیرینی ها آماده شد چند دقیقه صبر می کنیم تا از حرارت بیافته و بعد روی پنجره سیمی می گذاریم تا سرد بشه.

نهایتاً بیسکویتهای ما برای هر نقاشی و طرحی که در نظر داریم آماده است که به محض اینکه عکسهای اون رو آماده کردم در پست بعد توضیح می دم.

 نکته:
* برای پهن کردن خمیر سه راه وجود داره یا سطح میز کار رو آرد پاشی کنیم که در این صورت آرد بیشتری به خورد خمیر می دیم یا از نایلون استفاده کنیم که با اینکار ممکنه چروک های نایلون روی بیسکویتها کپی بشه و ظاهر شیرینی رو خراب کنه یا از کاغذ روغنی استفاده کنیم که در این صورت هیچ کدوم از این مشگل ها رو نخواهیم داشت. بنابراین بهتون پیشنهاد می دم برای باز کردن خمیر ترجیحاً  از کاغذ روغنی استفاده کنین.
* همون طور که توی توضیحات هم گفتم برای برداشتن خمیر قالب خورده بهتره از یه کارک استفاده کنیم تا بیسکویت، زاویه ها و  شکل اولیه خودش رو از دست نده.
* از اونجا که این شیرینی یا بیسکویت پایه شیرینی های تزئینی مثل آیسینگ رویال است کمی ته مزه تلخی داره که قطعاً برای دوست داران شکلات تلخ لذت بخش است اما اگه طبع شیرینی دارید میتونین از میزان قهوه کم کنین. یعنی اگه کل قهوه مورد نظر ١ قاشق است می تونین اون رو به نصف یا ١/٤ برسونید. البته ممکن است بیسکویتتون کمی روشن تر بشه.

***
(لطفاً برای واضح تر دیدن عکسهای مراحل کار بر روی اونها کلیک کنید)
***

انشالله در اولین فرصت با آموزش رویال آیسینگ در خدمتتون خواهم بود.
امیدوارم خوشتون اومده باشه ***

source:glorioustreats.com