Tuesday, February 12, 2013

بیسکویت شکلاتی

قاعدتاً بعد از خمیر و سس پیتزا نوبتی هم که باشه نوبت خود پیتزاست اما متاسفانه این چند روز به قدری سرم شلوغ بود که فرصت نشد متن و عکسهای اون رو آماده کنم و چون چند روز بیشتر به ولنتاین و روز سپندار مزگان نمونده و تعدادی از دوستان روش کار با رویال آیسینگ رو ازم خواسته بودند، ترجیح دادم اون رو به مناسبت این روزها آموزش بدم و پیتزا رو به بعد از اون موکول کنم. 
اما قبل از شروع و از اونجا که احتمال می دم به خاطر اسم بردن از ولنتاین مورد انتقاد بعضی دوستان که به ایرانی بودن و حفظ ارزشهای قدیمی پایبندند قرار بگیرم, دوست دارم نظر خودم رو راجع به این روز بگم ضمن اینکه اصراری به درست بودن اون ندارم و همچنان پذیرای انتقادات شما هستم.
در درجه اول باید بگم بعنوان یک ایرانی افتخار می کنم و به خودم می بالم که سالها یا بهتر بگم قرنها قبل از روز عشق خارجی ها در سرزمینم روزی به نام روز عشق که به سپندار مزگان معروف است داشته ام ... روزی که متاسفانه مثل خیلی از عادات و آداب و رسوم ما به دست فراموشی سپرده شد و ما یاد گرفتیم روزها و سالهامون رو پشت سر بگذاریم بدون اینکه بدونیم روز ٢٩ بهمن در تقویم خورشیدی مون روز عشق بوده و جشن و شادی ... و این روند ادامه داشت تا زمانی که پای ماهواره ها بین ما ایرانی ها که اطرافمون رو با حصار محکمی بسته بودند تا فقط و فقط خودمون رو ببینیم و بی خبر از دنیا به خرافاتمون دل خوش باشیم باز شد. اونجا بود که فهمیدیم خارجی ها و بی عاطفه ها روزی دارند به نام روز عشق و فهمیدیم چه خوب که ما هم پا به پای اونها این روز رو گرامی بداریم و یک روز در سال رو به پاس دوست داشتن و دوست داشته شدن هامون جشن بگیریم ... اما وقتی این طور شد یک مرتبه هیاهویی بلند شد که چرا ولنتاین و نه سپندار مزگان؟ و اینجا بود که تازه فهمیدیم سپندار مزگانی در تاریخ خورشیدی قدیم ما بوده که الان نیست...
خوب بدیهی است وقتی یک دفعه یک آئین قدیمی، فراموش شده و خاک گرفته رو از لابه لای برگه های تاریخ بیرون بکشیم تا یک رسم خارجی رو که از نظر جوان امروزی ارزش تلقی می شه بی ارزش کنیم به نتیجه نخواهیم رسید.
به همین خاطر این گله به دوستانی که قویاً مخالف جشن ولنتاین هستند وارد است که چرا وقتی ماهواره ای نبود و ولنتاینی نبود، سپنداز مزگانی هم نبود که اگر می بــــــــود امروز به جای این دوگانگی ها و اختلاف نظر ها همه با هم چشم انتظار روز عشق ایرانی بودیم تا مثل نوروز و چهارشنبه سوری و یلدا با احساس غرور و شوری واقعی اون رو جشن بگیریم و جاش رو با هیچ رسم مشابه دیگه ای عوض نکنیم.
پس اگر خارج از همه تعصب ها  بپذیریم تا چیزی در ما درونی نشه نمی تونیم عمیقاً به اون باور داشته باشیم متوجه خواهیم شد جوونترها هم در این احساس دوگانگی و تعارضی که در اون قرار گرفته اند بی تقصیرند و حالا که تجربه کرده ایم ممنوعیت و محرومیت باعث ایجاد شیفتگی بیشتر در افراد برای امتحان اون موضوع خاص می شه بهتر نیست به جای برخوردهای خشک و متعصبانه اجازه بدیم جوونها قدری با این ولنتاین خارجی و جذاب این روزها جوونی کنند و بعد کم کم و به مرور زمان و با برنامه ریزی های هدفمند فرهنگی در راستای روز سپنداز مزگان اونها رو به سمت روز عشق ایرانی گرایش بدیم؟
....
و نهایتاً جدا از همه  این استدلال های درست یا غلط، که من برای کوتاه کردن بحث از بعضی از اونها فاکتور می گیرم اگه ایمان داشته باشیم وقتی پای انتخاب به میون بیاد برای یک ایرانی انتخابی جز جشن های باستانی و میهنی خودش وجود نداره می بینیم هیچ رفتار غیر ایرانی نکرده ایم اگر دو بار در سال و با دو تقویم خورشیدی و میلادی بهانه ای برای ابراز عشق و علاقه پیدا کرده باشیم اونهم در کشوری که اکثر تعطیلات رسمیش به عذاداری ها اختصاص داده شده. 
به هر حال بعد از همه این پرحرفی ها و پرچونگی ها  برگردیم سر اصل مطلب که درست کردن این بیسکویت های شکلاتی است  و جدا از استفاده اونها به عنوان بیسکویت، از لحاظ بافت و مقاومت پایه بسیار خوبی برای شیرینی هایی است که می خوایم روی اونها نقاشی و طراحی انجام بدیم:
مواد لازم:
کره ٢٢٥ گرم
شکر ٢/٣ پیمانه
شکر قهوه ای ١/٢ پیمانه
تخم مرغ ١ عدد
قهوه ١ قاشق چای خوری
آب داغ ٢ قاشق غذا خوری
وانیل ١ قاشق چای خوری
پودر کاکائو ١/٢ پیمانه
آرد ٣ پیمانه
بکینگ سودا (جوش شیرین) ١/٢ قاشق چای خوری
نمک ١/٤ قاشق چای خوری
طرز تهیه:
آرد و پودر کاکائوی الک شده، بکینگ سودا (جوش شیرین) و نمک رو با هم مخلوط می کنیم.
 کره رو می زنیم تا حالت ابری به خودش بگیره و با شکر سفید و قهوه ای می زنیم تا کاملاً با هم مخلوط شه.
 پودر قهوه رو در آب داغ حل کرده و کنار می گذاریم.
 تخم مرغ، قهوه و وانیل رو به مخلوط کره و شکر اضافه کرده و با همزن کاملاً می زنیم.
 حالا آرد رو پیمانه پیمانه اضافه می کنیم و با اضافه کردن هر پیمانه مواد رو مخلوط و پیمانه بعد رو اضافه می کنیم.
پیمانه آخر رو با دست مخلوط می کنیم تا جایی که خمیر لطیفی به دست بیاریم.
 حالا خمیر رو به سه قسمت تقسیم و برای ٢ ساعت داخل یخچال قرار می دیم.
 بعد از این مدت فر رو روی حرارت ٣٥٠ درجه فارنهایت روشن می کنیم و هر بار یک قسمت از خمیر رو از یخچال بیرون آورده و بین دو کاغذ روغنی با وردنه باز می کنیم.
 از هر قالبی که دوست داشتیم استفاده کرده و خمیر رو قالب می زنیم.
 بعد خمیر رو با کاردک یا دست داخل سینی که کاغذ روغنی انداخته ایم می ذاریم و به مدت ١٠ تا ٧ دقیقه در فر از پیش گرم شده قرار می دیم.
وقتی شیرینی ها آماده شد چند دقیقه صبر می کنیم تا از حرارت بیافته و بعد روی پنجره سیمی می گذاریم تا سرد بشه.
نهایتاً بیسکویتهای ما برای هر نقاشی و طرحی که در نظر داریم آماده است که به محض اینکه عکسهای اون رو آماده کردم در پست بعد توضیح می دم.

 نکته:
* برای پهن کردن خمیر سه راه وجود داره یا سطح میز کار رو آرد پاشی کنیم که در این صورت آرد بیشتری به خورد خمیر می دیم یا از نایلون استفاده کنیم که با اینکار ممکنه چروک های نایلون روی بیسکویتها کپی بشه و ظاهر شیرینی رو خراب کنه یا از کاغذ روغنی استفاده کنیم که در این صورت هیچ کدوم از این مشگل ها رو نخواهیم داشت. بنابراین بهتون پیشنهاد می دم برای باز کردن خمیر ترجیحاً  از کاغذ روغنی استفاده کنین.
* همون طور که توی توضیحات هم گفتم برای برداشتن خمیر قالب خورده بهتره از یه کارک استفاده کنیم تا بیسکویت، زاویه ها و  شکل اولیه خودش رو از دست نده.
* از اونجا که این شیرینی یا بیسکویت پایه شیرینی های تزئینی مثل آیسینگ رویال است کمی ته مزه تلخی داره که قطعاً برای دوست داران شکلات تلخ لذت بخش است اما اگه طبع شیرینی دارید میتونین از میزان قهوه کم کنین. یعنی اگه کل قهوه مورد نظر ١ قاشق است می تونین اون رو به نصف یا ١/٤ برسونید. البته ممکن است بیسکویتتون کمی روشن تر بشه.
***
(لطفاً برای واضح تر دیدن عکسهای مراحل کار بر روی اونها کلیک کنید)
***

انشالله در اولین فرصت با آموزش رویال آیسینگ در خدمتتون خواهم بود.
امیدوارم خوشتون اومده باشه ***



32 comments:

  1. اخـــــــــــــــی چقدر گوگولی شدن

    ReplyDelete
  2. اول از همه باید بگم واقعا خسته نباشید........برام روشنه که خیلی به زحمت افتادید و
    نتیجه ش هم عالیه . دستتون درد نکنه حتما خوش طعم و
    خوشمزه است .

    ReplyDelete
    Replies
    1. ممنونم صفا جون، خيلي لطف دارين
      *** جاي شما خالي

      Delete
  3. لاله جان به عقیده من روز سپندار فرصتیه که شکرگذار زندگی باشیم برای همه عشق و محبت و دوستی هایی که بهمون هدیه داده! به یاد خودمون بیاریم که اگر این دوستی ها و محبت ها نبود زندگی چه چیز بی معنی و مفهومی میشد! به قول فریدون مشیری که میگه: زندگی گرمی دل های بهم پیوسته است/ تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است/ ... همه این ها رو گفتم که بگم: دوست خوبم این روز زیبا رو بهت صمیمانه بهت تبریک می گم ! آرزو می کنم همیشه تو قلب مهربونت عشق جاری باشه!... راستی تا یادم نرفته این بیسکوییت ها محشر شدن! مثل همیشه همه چی عالی و بی نظیر بود!هم دیزاین, هم عکاسی! هم دستور! دستای هنرمندت یه دنیا درد نکنه

    ReplyDelete
    Replies
    1. واقعاً همین طوره شبو جان و ممنونم ازت
      ♥ ♥ ♥ همینطور برای شما

      بابت بیسکویت ها هم ممنونم, لطف داری عزیزم
      ***

      Delete
  4. واااااااااااااای لاله جون اینا چه خوشگل شدن.آب از لب و لوچه ام سرازیر شد....خوش بحال بامداد جون
    راستی لاله جون یه دختر نمیخای؟منو به فرزندی قبول کن .قول میدم دختر خوبی برات باشم.قـــــــــــــــــــول قول :))

    ReplyDelete
    Replies
    1. مرســـــــی عزیزم
      خوب حالا که به قول بچگیای من قول مردونه دادی باشه قبول فقط می دونی من مامان سخت
      :))))))) گیری ام؟ باور نداری؟ از بامداد بپرس

      Delete
  5. آقا من از خط اول اعتراض دارم، چرا پیتزا نداریم ؟؟؟ من خودم رو آماده کرده بودم :)))))
    واسه خط های بدی هم باید بگم که : با حرفهات موافقم ، چرا که زیباتر از این نیست که آدم زیبایی ها رو به خاطر حالا چه حقیقی باشه چه غیر حقیقی
    از طرفی همین سنتهای زیبا هست که افتخار هر کشوری رو به بار میاره
    به عنوان ی ایرانی به سنتهای خودم افتخار میکنم و در پوست خودم نمیونجام وقتی ی خارجی با تعریف این سنهتا میگه : چه جالب .....
    در ضمن لاله جون این بیسکویتها هم خیلی لطیف شده ، منتظر ادامه کار با این بیسکویتها هستم
    <3 <3 <3

    ReplyDelete
    Replies
    1. :)))) اعتراض وارد است

      آره واقعا گیلدا فقط حیف که نگذاشتن از سنتهامون لذت ببریم و اونجور که باید بشناسیمشون

      بابت شیرینی ها هم ممنونم عزیزم
      ***

      Delete
    2. اه اه ، خودم قربون خودم برم با این همه اشتباه تایپی :))))

      Delete
    3. :)))) الان که گفتی دوباره خوندم خدائی چقد غلط املایی داری

      :))))))) ولی خیلی باحال بود کلی خندیدم
      *** زنده باشی عزیزم

      Delete
  6. چقدر تمیز و صاف و شیک و عالی مثل همه کارهات


    براوو

    ReplyDelete
  7. سلام و عرض ارادت مجدد .ضمن تشکر از شما که با هنر زیبا و متنهای دلنشینتان موجبات تامل و اندیشه بیشتر ما را فراهم می آورید ، لازم میدانم نکاتی را در تایید فرمایشاتتان عرض کنم.ملت ایران از جمله ملت هایی است كه زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است،و به مناسبت های گوناگون جشن می گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و كلا جهان بینی ایرانیان باستان است. از آنجایی كه ما با فرهنگ باستانی خود ناآشناییم شكوه و زیبایی این فرهنگ با ما بیگانه شده است."اطلاع داشتن از فرهنگ های سایر ملل" و "مرعوب شدن در برابر آن فرهنگ ها" دو مقوله كاملا جداست.با مرعوب شدن در برابر فرهنگ و آداب و رسوم دیگران، بی اینكه ریشه در خاك، در فرهنگ و تاریخ ما داشته باشد، اگر هم به جایی برسیم، جایی ست كه دیگران پیش از ما رسیده اند و جا خوش كرده اند!
    برای اینكه ملتی در تفكر عقیم شود، باید هویت فرهنگی تاریخی را از او گرفت. فرهنگ مهم ترین عامل در حیات، رشد، بالندگی یا نابودی ملت ها است. هویت هر ملتی در تاریخ آن ملت نهاده شده است. اقوامی كه در تاریخ از جایگاه شامخی برخوردارند، كسانی هستند كه توانسته اند به شیوه مؤثرتری خود، فرهنگ و اسطوره های باستانی خود را معرفی كنند و حیات خود را تا ارتفاع یك افسانه بالا برند.آنچه برای معاصرین و آیندگان حائز اهمیت است، عدد افراد یك ملت و تعداد سربازانی كه در جنگ كشته شده اند نیست؛ بلكه ارزشی است كه آن ملت در زرادخانه فرهنگی بشریت دارد.شاید هنوز دیر نشده باشد كه روز عشق را از 26 بهمن به 29 بهمن (سپندار مذگان ایرانیان باستان) منتقل كنیم . ارادتمند .

    ReplyDelete
    Replies
    1. سلام جناب آقاي دكتر و فرزانه جان
      متاسفانه همه صحبتهاتون عين واقعيت است، هر بار صحبت از اونچه كه بوديم و اينچه كه شديم مي شه اگه ديگران رو فاكتور بگيرم و از خودم مايه بذارم، تنها كاري كه ازم براومده افسوس خوردن بوده و بس،
      اما اگه به جمله آخر شما دل خوش كنيم و بر اين باور باشيم كه هنوز دير نشده اونوقت مي شه اميدوار بود كه دوباره هويت تاريخي خودمون رو به دست بياريم

      :)) پس به اميد اون روز

      Delete
  8. نداشتیما ، من دلم رو برای پیتزا صابون زده بودم ، لاله باورت میشه ، این چند روز با اینکه سرم شلوغ بود ، حواسم به پیتزای تو بود ، دوست به این شکمویی تا حالا دیده بودی :)))
    در مورد مطلبت هم باهات موافقم عزیزم
    از این کوکیهای خوشمزه ات هم چی بگم که دلم رفت برای تمیزی و صاف و صوفی و خوشگلیش ، اون عکسی که با شیر هست رو خیلی دوست دارم ، خسته نباشی :**

    ReplyDelete
    Replies
    1. *** ای جـــانم
      هر چند خودت بهترینش و درست می کنی ولی پیتزا حالش است ما ایرانم که پیتزا می خریم همیشه یکی دوتا بیشتر می گیریم که فردا که باز دلمون می خواد سرخورده نشیم
      :)))) حالا کی شکموتره؟؟

      ضمناً مرسی عزیزم

      Delete
  9. لاله جون از طعم شکر قهوه ای خوشم نمیاد و در دسترس هم ندارم میتونم شکر سفید جایگزین کنم ؟

    ReplyDelete
    Replies
    1. دوست عزیزم راستش تجربه ای ندارم و نمی تونم نظر قطعی بدم ولی با اینکه احتمال می دم مقداری در طعم و رنگش اثر بذاره بعید می دونم نشه جایگزین کرد

      Delete
  10. سلام لیلا جون واقعا خسته نباشی عزیزم......... من امروز این خوشمزه ها رو درست کردم یکم تلخ شده بود......خیلی کم میخواستم بدونم به خاطر قهوه بوده ؟ یا این که من اشتباه کردم........ولی طعمش خیلی دوست داشتم............بازم ممنون عزیزم

    ReplyDelete
    Replies


    1. LalehFebruary 17, 2013 at 1:57 PM
      :) سلام
      ممنونم از لطفتون
      بله عزیزم ... در واقع اگه از بیسکویتهای شکلاتی آماده هم خورده باشین اونهایی که بدون کِرم و خامه است کمی به تلخی می زنه که در واقع تفاوتش با بیسکویتهای شکری در همین است
      منتها مقدار حس کردن تلخی این بیسکویتها به ذائقه افراد بستگی داره. این شیرینی برای کسایی که به طعم قهوه و شکلات تلخ علاقه مندند گزینه خیلی خوبی است و کاملاً ازش لذت می برن
      اما کسانی که طبع شیرین دارند ممکن است تلخی اون رو بیشتر احساس کنند

      ضمن اینکه در این مورد بخصوص چون این بیسکویت پایه بیسکویتهای تزئینی مثل رویال آیسینگ است باید کم شیرین باشه یا حتی کمی به تلخی بزنه تا با قرار گرفتن ایسینگ یا خامه روی اون دل رو نزنه

      بنابراین بهتون پیشنهاد می دم اگه تصمیم دارین این بیسکویت رو به تنهایی و بدون خامه و تزئین مصرف کنین برای بار دیگه از مقدار قهوه کم کنین یعنی اگه الان 1 قاشق مصرف کردین دفعه دیگه می تونین 1/2 قاشق غذاخوری یا حتی 1 قاشق چای خوری قهوه استفاده کنین تا میزان تلخی اون رو براتون کمتر کنه

      و برای الان هم برای اینکه بیشتر از طعمش لذت ببرین مقداری خامه زده شده بین دو بیسکویت قرار بدین که می شه همون بیسکویت کرم دار خودمون و بهتون قول می دم از خوردنش لذت ببرین

      ضمنا ممنون از یاد آوری تون بد نیست این نکته رو به توضیحاتم اضافه کنم تا دوستان بهتر بتونن تصمیم بگیرن

      Delete
    2. :)) راستی من لاله ام

      Delete
    3. وای معذرت لاله جون اسمتون میدونم ولی نمیدونم چرا نوشتم لیلا.....راستش دخترم از سرو کولم بالا میرفت اشتباه شد الانم تو همون دوضعیتم ببخشید اگه اشتباه شده.......بازم ممنون

      Delete
    4. حالا فهمیدم چرا نوشتم لیلا داشتم سریال نگاه میکردم اسم خانوم تو فیلم لیلا بود ...........سوتی از این بالاتر دیده بودی لاله جون؟

      Delete
    5. :))))))
      خواهش مي كنم عزيزم
      براي همه پيش مياد و نياز به عذر خواهي نبود
      *** دختر گلتون رو از طرف من ببوسين

      Delete
  11. سلام لاله جون.من تازه ازدواج کردم.و حدود 1 ماهه که با وبلاگتون آشنا شدم.تا الان خیلی بهم کمک کرده.ممنون از زحماتتون.

    ReplyDelete
    Replies
    1. سلام دوست عزیز
      *** خیلی خوشحالم از این بابت و ازدواجتون رو تبریک می گم

      Delete
  12. سلام لاله جون.من تازه ازدواج کردم و حدود 1 ماهه که با وبلاگتون آشنا شدم.تو این مدت خیلی بهم کمک کردین.ممنون از همه زحماتتون

    ReplyDelete
    Replies
    1. سلام عزیزم

      *** ممنونم ازت و امیدوارم همیشه سفره عشق و شادی تون گسترده باشه

      Delete
  13. فوق العاده این شما

    ReplyDelete